کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



غزل مناجاتی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

شاعر : رضا رسول زاده     نوع شعر : توسل     وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن     قالب شعر : غزل    

وقتی که نیستی تو بهـارم بهـار نیست            وقتی که نیستی تو به دلها قرار نیست

این روزهای تلخ که بی تو به شب رسند            آهـستـه مردن است دگر انتـظار نیست


من عصرهای جمعه فقط بغض می کنم            باران اشک های من از اخـتیـار نیست

تسلیم هجر توست دل شرحه شرحه ام            تیـغ فـراق هست و مسـیر فـرار نیست

معـلـوم شد از اینکه به یـاد تـو نـیـستم            این ناله ها ز دوری تو جز شعار نیست

وقـتی پی هر آنچـه بجـز یـار می روم            فـرصت برای عـاشـقی با نگـار نیست

دنـیـا چـو قـبـلـۀ دل گـم کــرده راه شد            آن دل به سوی خیمۀ تو رهسپار نیست

یا ایـهالــعـزیـز به مــا هــم تـصـدقــی            چیزی میان کــاسۀ این بـد بـیار نیست

اصـلاَ تـمـام سـال مـرا فـاطـمـیـه کـن             بی نــام مـادر تو مــرا اعــتـبـار نیست

مـا را به نـام نـوکر زهـرا شنـاخـتـنـد             خیری جزاین طریق در این روزگار نیست

: امتیاز

مناجات ایام فاطمیه با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه

شاعر : محسن عرب خالقی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

خبری میرسد ازراه خبر نزدیک است           آب و آئیـنه بیارید سحر نـزدیک است

طبق آیات و روایـات رسیـده ای قــوم            جـمعۀ آمـدن او به نظـر نزدیک است


عاقبت فصل زمستان به سر آید روزی            باز هم گل دهد این باغ ثمر نزدیک است

قطره چون رود شود راه به جایی ببرد           به دعای فرج جمع اثـر نـزدیک است

با ظهورش حـرم فـاطمه را می سازیم           بار بر بند برادر که سفر نزدیک است

راه دور دل مـا تـا بـه در خـیــمــۀ او           از در خانۀ زهــرا چقدر نزدیک است

 آه گـفـتــم که در خــانــه و یــادم آمـد           غـربت مادر و اندوه پدر نزدیک است

گـر چه از آتـش در سـوخـته جانـم اما           بیشتر روضۀ کوچه به جگرنزدیک است

 باز کابـوس سـراغ پـسری آمـده است           باز میلرزد و انگار که شرنزدیک است

 مادرت را بـبر از رهـگـذر نامـردان           کوچه بند آمده از کینه خطرنزدیک است

تا که افتاد زمین زلزله در عـرش افتاد           هاتفی گفت: قیامت به نظرنزدیک است

دو قـدم رفـتـه نـرفـته نـفـسش بـنـد آمد           پسرش گفت بیا، خانه دگرنزدیک است

 داغ مادر به جگر می رسد اما انگـار           اثـر داغ بـرادر به کـمـر نـزدیک است

: امتیاز

مناجات سال نو با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه

شاعر : هدیه ارجمند نوع شعر : توسل وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

احساس می کنم که نـبـاشی بهـار نیست            شعـری میان دفتر این روزگـار نیست

معـطوف می شود به شما حس واژه ها            آقا خودت بگو مگر این افتخار نیست؟


 من با سـروده های همه شرط بسـته ام            بـیـتی بـدون نـام شـما مـانـدگـار نیست

 سـین سلام ســفــرۀ تـحـویل سـال نـو            معنای این قـصیده مگر انتظار نیست؟

 روزی ظهور میکنی و می رسد بهار            اما به ماه و سال و زمان اعتبار نیست

 تـقـویم هـم به گـفـته ام اقــرار می کـند            سوگند میخورد که نـباشی بهـار نیست

: امتیاز

غزل مناجاتی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

شاعر : سید مجتبی شجاع نوع شعر : توسل وزن شعر : مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن قالب شعر : غزل

چه دیده ها که دوخته به در شد و نیامدی           چه عمرها ز دوری تو سر شد و نیامدی

چه روزها که تا به شب نام تو برده شد به لب           چه چشم ها که از غم تو تر شد و نیامدی


شنیده بودم از کسی که با بهار می رسی           ببـین که از بهـار هم خبـر شد و نیامدی

بیا ببین دراین جهان امام خوب ومهربان           اسیــر فـتـنـۀ زمـان بشـر شد و نـیامدی

تمام غصه ام همین شده که گویم این چنین           و امـشـبـم بـدون تو سحـر شد و نیامدی

صـبا به یـار آشـنا بگـو که شـاعـر شما           ز دوری رخ تو خون جگـر شد و نیامدی

ازاین زمانه خسته ام بیا که دل شکسته ام           به حق مادری که منـتـظر شد و نیامدی

: امتیاز

توسل به امام زمان عجل الله تعالی فرجه

شاعر : محمد فردوسی نوع شعر : توسل وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

این چـنین بر دلم افـتاد... به امّـید خـدا            غم نخور... می رسد امداد به امّید خدا

چه قدَر عقده در این سینۀ ما جمع شده            عــقــده ها می شـود آزاد به امّـیــد خـدا


دل ما که به خــدا تنگ شده، منتظریم             تـا که از مـا بکـنـد یـاد بـه امّـیـد خـدا

با دعای «فرج» و «ندبۀ» او مـأنوسیم             کِی اثـر می کـند «اوراد» به امّید خدا؟

باید از گـنــدم بد بــوی گنه دور شـوم             تا شــوم یــار قـلـمــداد به امّـیــد خــدا

گِره از کار گِره خورده ی ما باز شود             فرصتی می شود ایجاد به امّید خدا...

که به دست پـسر فـاطمه بـوسه بـزنیم             یک به یک با هـمـه اولاد به امّید خدا

خـبـر آمـدنش را همه جـا پخـش کـنـید             می رســد لـحـظـۀ مـیـعـاد به امّید خدا

منتـقـم می رسد و روز ظهـورش حتماً             می شـود فـاطـمـه دلـشـاد به امّـیـد خدا

حرم خاکی خـورشید و قـمرهای بقـیع            عـاقـبت مـی شــود آبــاد به امّـیــد خـدا

مثل مشهد وسط صحن بقیع نصب کنیم            دو سـه تا پـنـجـره فــولاد به امّـید خدا

لـذتی دارد عجب تا که به ما می گـوید:            آفـریـن! دسـت مـریـزاد! به امّـیـد خدا

وعـدۀ بعـدی ما «شارع بین الحرمین»             دم بگـیـریم همه با «لک لبّیک حسین

: امتیاز

توسل به امام زمان (عج)

شاعر : کاظم بهمنی نوع شعر : توسل وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را            به وصالـت نرسیـدیم و نـدیـدیم تو را

روزی ما فـقـرا شربت وصل تو نبود            زهر هجر تو چشیدیم و ندیـدیم تو را


شـاید ایـام کهـن سـالی ما جـلـوه کـنی            در جـوانـی که دویـدیم و ندیدیم تو را

چه قدَر چلّه نشـسـتیم و عــزادار شدیم            چه قــدَر شمع خـریدیم و ندیدیم تو را

سعی کردیم شبی خـواب ببـینـیم تو را            سحر از خواب پریدیم و ندیدیم تو را

مـدتی در پی تو رند و نظـر باز شدیم            همه را غـیر تو دیـدیـم و ندیدیم تو را

فکرکردیم که مشکل سر دلبستگی است            از همه جز تو بریـدیم و ندیدیم تو را

لا اقل کـاش دم خـیـمۀ تو جـان بدهـیم            تا بگـوئـیم: رسیـدیـم و نـدیـدیـم تو را

: امتیاز

مناجات فاطمیه ای با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه

شاعر : ناصر زارعی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

ای يـگــانـه يــادگــار فــاطـمـه         عشق حـيدر، ای نگــار فاطمه

ای يـگــانــه زائـر قــبـر بـتـول         شـمع ســوزان مــزار فـاطـمـه


چشم زهرا سوي تو، دلخوش به تو         اي قــرار بــی قــرار فـاطــمـه

جان فـدای قلب سوزانت كه شد         دل غـميـن و غـمگسار فاطـمـه

اي يـگــانـه مـنجـي عــالـم بـيـا         روح عـالـم، افـتـخـار فـاطـمـه

مـرهـم زخــم دل مــادر تـوئـي         الــتــيـــام قــلـب زار فـاطــمـه

شيعـه را امـيد و روح ديگـری         کن ظهور، ای ذوالـفـقار فاطمه

زخـم دل هرگـز نـيابـد الـتـيــام         پـس بـيا، ای داغــدار فـاطـمـه

عمر زهرا شد خزان از ظلم وكين          لـيك بـاشـی تـو بـهـار فـاطـمـه

شد دلت خون از جـفای ظالمان         دل چه گـويـم لاله زار فـاطمـه

مخــزن سـرّ خدا شـد سيـنـه ات         اي تـو تـنـهـا راز دار فـاطـمـه

كعبه مشتاق است، در بر گيردت         منـتـظـر بر شهـسـوار فـاطـمه

كعبه هم باشد سيه پوش ازغمی         كعـبه هـم شد سـوگـوار فـاطمه

انـتــقـام صـورت نــيــلـي بـيــا         شاد گـردان، دوسـتـدار فاطمـه

(سائل) دل مرده را از لطف خود          ده نـشـان دار الـقـرار فـاطـمـه

: امتیاز

غزل مناجاتی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

شاعر : ناشناس نوع شعر : توسل وزن شعر : مستفعلن فعلن مستفعلن فع قالب شعر : غزل

دلـدار زهـرا راحت جـانـم تو هـسـتی            تنـهـا دلیل اینکه می خـوانـم تو هستی

 آنروزهایی که کسی دور و برم نیست            آقا خــدا را شکــر، می دانم تو هستی


از دامـن چـرک گـنـاهـانـی که کـردم            آنکس که می گیرد به دامانم تو هستی

هر هـیأتی رفتم به خود گـفتم که لابـد            شـایـد میان روضـه مهمانم تو هستی

هر بار بغـض گـریـه هـایم می شکـافـد            در قـطره های سـرخ بارانم تو هستی

با حال خـوش یکآبار قـرآن باز کردم            دیــدم هــمـه آیـات قـرآنـم تو هـسـتـی

بی تـو کی از دیـن خـدا بو بـرده بـودم            سـر مـنـشـأ اینکه مـسـلـمانم تو هستی

درد مــرا فـنّ اطـبّـا کــارگـر نـیـسـت            داروی این قـلب پـریـشـانـم تو هستی

دل را گــرفــتـار دوایـت کــردم آقـــا            در کـربـلا خـیـلـی صدایت کـردم آقـا

: امتیاز

مدج و مرثیه حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علیرضا قزوه نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : ترکیب بند

شوق عراق و شور حجاز است در دلم           جامه دران و سوز و گداز است در دلم

پل می زنم به خویش مگـو از کدام راه           راهـی که رو به آینه باز است در دلــم


قد قامت الصلاة من از جای دیگر است           قــد قـــامت کــدام نــماز است در دلــم

شب را چـــراغ گـم شدن روز کـرده ام           ذکــرت چراغ راز و نیاز است در دلم

تشبیه نارساست، حقیقت کــلام تــوست           ابــهــام و استعاره ، مجاز است در دلم

مجموعه ی نــیــاز تویی ای نمـاز ناب           دیـگــر چه حاجتی به نیاز است در دلم

یــاس کـبــود پیش تو خـار است فاطمه

نامت گــل  هـمـیــشه بهار است فاطمه

شب را خـدا ز شـرم نـگــاه تــو آفـريـد           خـورشـيد را ز شـعـله ی آه  تو آفـريـد

شمـسي تر از نگاه تو منـظـومه اي نبود           صـد كهـكـشان ز ابـر نـگـاه تـو آفـريـد

آه اي شهـيده ای كه شهـادت سپاه توست           جـان را خـدا شـهـيــد سـپـاه تـو آفـريـد

هر جا كه نور بود به گرد تو چـرخ زد           مـا را چـو گـرد بـر سر راه تـو آفـريـد

اي پشتـوانۀ دو جـهـان، عـشـق را خـدا           با جـلـوه و جـلالت و جـاه تـو آفــريــد

تـقـواي محض، صمت خالص، گـل خدا   

آخـر چگـونه شـعـر كنـم قـصه تـو را؟

تو آمـدي و زن به جـمـال خـدا رسـيــد           انسـان دردمـنـد به درك دعـــا رســيــد

تو آمـدي و مـهــر و وفـا آفـريــده شــد           تـو آمدي و نـوبت عـشق و حـيـا رسـيد

هاجر هرآن چه هروله كرد از پی تو كرد           آخر به حاجت تو به سـعي صـفـا رسيد

احمد اگر به عرش خدا رفت، با تو رفت           مـولا اگـر رسيد به حـق با شـمـا رسيد

داغ پـدر، سكـوت عـلي، غــربت حسن           شعري شد وبه حـنجـره ی كربلا رسيد

در تـل زيـنـبـيه غـروبــت طلـوع كـرد           با داغ تــو قـيــامـت زيـنـب فـرا رسـيد

با محـتـشم به ساحل عمـان رسيد اشـك           داغ تـو بـود بـار امــانـت به مـا رسيـد

تـسبـيح توست رشتـۀ تـعـقـيب واجـبات

قـد قـامت الصلاتي و حي علي الصلاه

بی فــاطـمـه قـیـــامت انـســان نبود نیز           عـهـد الست و معني پيــمــان نبود نیـز

چونان تو زن نديد جهان تا كه بود و هست           چونان تو مرد در همه دوران نبود نیز

مولا اگر نـبود جهان جـلــوه ای نداشت           "راز رشـیــد" سـورۀ قـــرآن نـبود نیز

گــر زنــده بــود بــعــد تو پيغـمبر خـدا           قــبـر تو مثل مهر تو پـنـهــان نبود نیز

زهــرا اگــر نبود، زمين بي بـهـار بود           در آسـمـان شکــوفـۀ  بــاران نبـود نیز

ای برق ذوالفـقار عـلی؛ هیچ خـطبه ای           مانند خـطـبــه های تو بـران نــبـود نیز

حــيــدر اگــر نــبـود و محـمد اگر نبود           وجد و وجود و جوشش  وجدان نبود نیز

ايمان نبود و عـشق نبـود و شرف نبود

خورشيد سر بـريدۀ صحراي طف نبود

نـام تـو با عــلـي و محـمـد قـريـنه است           هر جا كه عطر نام تو باشد مدينه است

دستاس كيست چرخ جهان؟ اين غريب كيست           این دست های کیست که لبریز پینه است؟

آیینه ای که عطـر بهشت مــدیــنــه بود           نــامش هنـوز شـعـلۀ سینای سینه است

ای وسعت بهشت، جهان بی تو دوزخ است           دنـيـا چـقـدر مزرعۀ كفـر و كـينه است

این گونه گنج درصدف هرخزانه نیست           گنجي ست در خزانه اگر اين خزينه است

دريا علي ست گــوهـر يكدانه اش تویی           در مـوج حادثــات، حسينت سفينه است

با هر حماسه داغ پــــدر را سرشته ای

هــجــده كتاب درد عــلـي را نوشته اي

زیبایی مدیـنــه به غیر از بـتــول نيست           بی مـهــر او نماز دو عـالم قبول نيست

می پــرسم از شما که رســولان غیرتید           زهرا مگر خلاصۀ جان رسول نيست؟

گــيــرم ولايت عــلــي از يــاد بـرده ايد           آيـا غـديـر و دست محـمد قبول نيست؟

آخر اصول عشق مگر چيست جز ولا؟           آيا مـگـر حــديث ولا از اصول نيست؟

مهرعلي ست روزي هر روزمهر و ماه           وقــتی چراغ، فاطمه باشد، افول نيست

جــبـریـل را به مـرقـد مـولای عاشـقان           بی رخصتش هر آينه، اذن دخول نيست

الله اكــبــــر از تــو كــه الله اكـــبـــري

اي مـادر پــدر كه پــدر را تـو مـادري

زهـراتـرین شـکـوفـۀ گـلـخـانـۀ رسـول           بــا نــام تو مــدیـنه مــدینه ست یا بتول

ای  مــردمــی که زائــر راز مــدینه اید           آه اي مـجــاوران حـرم حــج تان قـبول

ايـنـجــا كــنـار حـجـرۀ پـيـغـمـبـر خــدا           آئـينه خانــه ای ست پُـر از تابش اصول

آئينه اي كه مــاه درآن مـي كــشــد نـفس           آئينه ای كه مـهــر درآن مي كند حـلـول

دربین مـاه های خـدا چون تو ماه نیست           ای بین فـصل های خـدا بهترين فصول

اينجا نــمــاز خانۀ مـولا و فـاطـمه ست           اينجاست خانـۀ عـلــي و خـانۀ رســول

زهــرا شــدی که نام عـلی را عـلم کنی

پنهان شدی که هر دو جهان را حرم کنی

يك عمربود با غم و غربت قرین عـلـی           آن قصۀ حسين و حسن بود و اين علی

وقـتی ابــوتـراب شدی خـاک پــاک شد           تـا زد به خاک بـنــدگی او جبين عــلی

درخـانــقــاه نـوري و در كعبه چلچراغ           بــر خاتم رســول رسولان نگين عــلی

آيـيـنـه اي بــرابــر انــسـان و كـائـنــات           آئـيــن عـشـق و آيـنــۀ راسـتـين عــلـي

شمشيرحق كه چرخ زنان است و خطبه خوان           دست خــداست بر شده از آستين عــلی

زهرا نداشت بعد پـدر جز عــلـی كسی           احمد نداشت جز تو کسی همنشين، علی!

انــدوه بــی شــمـار مــرا ديــده ای، بـيا           انـسـان روزگار مرا هــم بـبـیـن،عـلی!

دنـیـا چــقــدر تـشـنـۀ نـام  زلال توست

هر مـاه، ماه آینه هر سـال سـال توست

شب گــريــه های غـربت مـادر تمام شد           زینب به گریه گـفـت که دیگر تمام شد

امشب اذان گـریـه بـگــويـد بگـو، بلال           سـلـمان بــه آه گـفـت؛ ابـوذر تـمـام شد

طفلان تـشـنه هـروله در اشک می کنند           ایـــام تـشـنــه کامی مـــادر تــمـام شــد

آن شب حسن شکست که آرام تر! حسین           چـشـم حسیــن گـفت: بـرادر! تـمـام شد

زایـنـده است چـشـمــۀ زهـرایی رسول           بــاور مــكن که سورۀ کــوثـر تمام شد

باور مكن كه فاطمه از دست رفته است           بــاور مکـن حماسۀ حــیــدر تمام شد؟

زهــرا (س) اگــرنبــود حدیث کسا نبود

زینب (س) نـبود و واقـعـۀ کـربلا نـبود

شب آمــده ست گريــه كنان بر مزار تو           دریـــا شکـسـت مـوج زنان در کنارتو

بعد ازتو چله چله علي خطبه خواند و سوخت           چــرخـيـد ذوالفقار عــلـی در مــدار تو

زينب كجاست؟ همسفر خطبه های خون           دنــيــا چــه كــرد بعـد تو با يـادگار تو

بـــاران نـيــزه، نعـش غــريـبانـۀ حـسن           آن روزگـار زيـنـب و اين روزگـار تو

گــل داد روي نـيـزه، سـرِ تـشنـۀ حسين           تــا شــام و كـوفــه رفت دل داغدار تو

تو ســوگوار زينب و زينب غريب شام           تو سـوگـوار زينب و او سـوگــوار تـو

بعد از تـو سـهــم آينـه  درد و دريغ شد

دست نـوازشـي كه كـشـيـدنــد تـيــغ شد

اي ناخـدای كشتي درد؛ ای خــدای درد           تـنـهــا تويي كه آمده اي پا به پاي درد

زين پيش درد و داغی اگر بود با تو بود           درد آشــنــاي داغـی و داغ آشناي درد

زان شب كه غرق خطبۀ چشم توشد علي           مــانـنــد رعــد مي شكند با صداي درد

شعر تو را چگــونــه بخوانم كه نشكنم؟           آخـر بگو كه قصه كنم از كجـاي درد؟

اي قـطـعـۀ بـهـشت، غـزل گـريۀ زمـين           با چشم خود سرود تو را های های درد

مگــذار مــردگــان شب عــافـیت شـویم           مــا را بــبــر بــه آیــنـۀ کــربلای درد

تو آبــروي داغــي و تــو آبـروي اشک           تــو ابــتـدای دردی و تو انـتـهـاي درد

یــوسف اگــر بــرای پــدر درد آفــریـد

زهرا شكست و درد پدررا به جان خرید

ای ســرپــناه عــارف و عــامی نگاه تو           آتـش گـرفـت خـیـمـۀ گــردون ز آه تو

آیا چــه بود قـسمت تو غيـر درد و درد           آیا چــه بود غــیــر محـبـت گــنــاه تـو

ساقي علی ست؛ كوثر جوشان حق تويی           ما تـشـنـه ايـم تـشـنۀ لطف نــگــاه تــو

درچشم من تمام زمین سنگ قبر توست           گــردون کــجا و مــرقــد بی بارگاه تو

در کــربلای چـنــد شـهـیـد غـمت شدیم           ســربـنــدهــای فـاطـمـه بود و سپاه تو

از خــانــۀ تو می گــذرد راه مـسـتـقـیـم           راهی نـمانده است به حق؛ غير راه تو

دنيا اگــرغــديــر تو را خـم نكرده است

روح مدینه رد  تو را گــم نکـرده است

: امتیاز

زبانحال حضرت علی در شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : صابر خراسانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فعولن فعولن فعولن فعول قالب شعر : مسمط

تو کـه می تــوانی بمانی بمــان         عـزیزم تو خیلی جـوانی بمان

تو هم مثل من نیمه جانی بمان         زمین گـیر من، آسـمانی، بمان


اگـر می شـود می تـوانی بـمان

تو نیـلـوفـرانه ترین یـاس شهـر         وجـود تو کانون احساس شهر

دعا گوی هر قدر نشناس شهـر         نکش دست ازدست دستاس شهر

نـباشی، چه آبی چه نـانی بمان

چه شد با علی همسفـر ماندنت          چه شد ماجـرای سپر ماندنت

چه شد پای حرف پـدر ماندنت          پس ازغصۀ پشت در ماندنت

نــدارد عـلـی هـمـزبـانی بــمان

بـرای عـلی بی تـو بـد می شود          بدون تو غــم بی عـدد می شود

نـرو که غـرورم لـگـد می شود          و این سقف، سنگ لحد می شود

تو بـایـد غـمـم را بـدانی بـمـان

چـرا اشـک را آبـرو می کـنـی          چرا چادرت را رفـو می کنی

چرا استـخـوان در گلو می کنی         چـرا مـرگ را آرزو می کـنی

تو روحی به این زندگـانی بمان

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر و حفظ بیشتر شأن ائمه بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

چه کم دارد این زندگـانی بمان

زبانحال حضرت علی در شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علی اکبر لطیفیان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

بـازهم ای دخـترِ  پيـغـمبرِ اكــرم بـمان           مَرهَمِ دردِ علي، اي دردِ بي مَرهَم بمان

زندگيِّ رو به راهی داشتم چـشمم زدنـد           كوريِّ چشمِ همه با شانه هايِ خـم بمان


دستهايِ تو شكستَش هم پناهِ مرتضاست           تكيه گاهِ محكمِ من پيشِ من محكم بمان

این نفس هایِ شکسته قیمتِ جانِ من است           زنده ام با یک دمت پس لطف کن یک دم بمان

آب ها از آسـيــاب افــتــاد خوبت ميكنم           يارِ هجده ساله، هجده سالِ ديگر هم بمان

رفته رفته كارِ من دارد به خواهش ميكشد           التماست می كـنم پيـشم بمان پيـشم بمان

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر به دلیل ایرادات محتوایی حذف شد

تو نباشي پيـشِ من اينها زمينم مي زنند          اي عـلمدارِ مدينه پايِ اين پرچـم بمان

كم ببوس دستِ مرا دارم خجالت ميكشم          من حلالت ميكنم اما تو هم يك كم بمان

ذکر مصائب کوچۀ بنی هاشم

شاعر : حسن لطفی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

غروب بود وغمی می وزید در کوچه           و پلک فــاجعه ای می پـرید در کوچه

هوا گرفته زمین تیره آسمان ها تــار          غروب بود و شب امّا رسید در کوچه


در امتداد دو دیـوار سنگی نــزدیک           فـرشته ای پر خود می کشید در کوچه

وکودکی که پرچادری به دستش بود           کــنـار مـادر خود می دویـد در کوچه

مسیرخانه همین بود وچشم او می دید           چگــونه راه به پایان رسید در کوچه

در امتداد دو دیوار سنگی نــزدیـک            چهل نفر همه از سنگ دید در کوچه

به خشم پنجۀ خود می فـشرد نامردی           همانکه لب زغضب می گزید درکوچه

چه شد،که زد،چه به روزش رسید با سیلی؟           صدای مــادر خود می شنید در کوچه

غروب بود ودلی مثل گوشواره شکست           و کودکی شده مـویش سپید در کوچه

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر به دلیل مغایرت روائی حذف شد موضوع همراهی امام حسن در فاجعه جسارت عمر به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و بازپس گیری قبالۀ فدک در هیچ یک از منابع معتبر ما نیامده است؛ در این خصوص دو روایت وجود دارد اولین روایت که تمامی منابع دسته اول تاریخی آن را مطرح کرده‌اند جسارت عمر در جلوگیری از اعطای قبالۀ فدک در همان مجلس و نزد ابوبکر است و دومین روایت که شیخ مفید در کتاب الأختصاص آن را مطرح میکند جسارت عمر در کوچه و در هنگام بازگشت حضرت به خانه است که در این روایت هم هیچ اشاره‌ای به همراهی امام مجتبی با حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نشده است؛ جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید.

کشید چــادر مـادر... بیا که برگردیم         کــبــوتــرانــه دلش می تپید در کــوچه

چه شد،که زد،که زدیوار هم صدا آمد         به ضربه ای، نفسی را برید در کوچه

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علی اکبر لطیفیان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : قالب شعر : غزل

رنگِ پــایـیــز به دیــوارِ بهاری افــتاد           بر درِ خانه ی خورشید شــراری افتاد

فــاطــمه ظرفیت کــل ولایت را داشت           وقت افــتــادن او ایــل و تبــاری افتاد


تکیه بر در زدنش درد سرش شد به خـدا           او کنــارِ در و در نـیــز کنــاری افتاد

بعدِ یک عمر مــراعاتِ کنـیزانِ حــرم           فضه ی خادمه آخر به چه کاری افـتاد

ناله ای زد که ستون های حرم لرزیدند          به روی مسجــدیان گرد و غباری افتاد

غیرتِ معجرِ او دستِ علی را وا کـرد           همه دیدند سقیفه به چــه خــواری افتاد

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر به دلیل مستند نبودن حذف گردید

آنقدر ضربه ی پا خورد به در تا که شکست            آنقدر شاخه تکان خورد که باری افتاد

خواست تا زود خودش را برساند به علی             سرِ این خواستنِ خود دو سه باری افتاد

وقت برگشت به خانه همه جا خونی بود                 چشمِ یاری به قد و قامتِ یاری افتاد

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : یوسف رحیمی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

تفـسـير رنجـنـامۀ كـوثـر نگـفـتـنی ست           تـشريـح حـادثـات مـكـرر نگـفـتنی ست

مبنای روضه خواندن ما بركنايه است           بــاور كـنـيد روضۀ مادر نگـفـتنی ست


وقتي كه با اشاره ای از دست می رويم           شرح تمام روضه كه ديگر نگـفتنی ست

حالا بـمـانـد آن همه غـربت نشـينی اش           دلـتـنـگـيِ فــراق پـيـمـبـر نگـفـتنی ست

آري سه ماه خون جگر خورد ودم نزد           از قصه ای كه سخت تر از هر نگـفتنی  ست

بهتر كه حرف كوچه ی دلواپسي نـشد           اصلاً حـكــايت گــل پـرپر نگـفتنی ست

با بال اشك سـمت حـرم پـر كـشيـده ايم           شوق طواف مرقدش آخر نگـفتنی ست!

جــريان گــوشــوار شكـستــه براي بعد           مـرثــيــه هاي خاكي معجر نگـفتنی ست

: امتیاز

زبانحال حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علی انسانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

یــافـتم میـقـات من پـشت دَرَست           حفظ صاحب خانه از حج برترست

رَمی شیطان کردم از امـر جلیل           تــا بگـیرم کـعـبه از اصحاب فیل


بسته بودم پشت در احــرام خود           رهسپــر کردم به مسجد گام خود

ســعــی کــردم تــا نـماند فاصله           از صـفـا تــا مـروه کردم هـروَله

گفتم او شمع است و من پروانه‌‌ام           بــر نـگــردم بی‌عــلی در خـانه‌ام

حجّ من رخسار حیدر دیدن است           طوف من دور علی گردیدن است

آنــقــدر ای قـبـلــۀ بـیـت‌الـحـرام           دور تـو گشتم که شد حجّــم، تمام

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر و فهم عمومی مستمعین، بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

یافتم میـقـات من پشت دَرَست          حفظ «رب البیت» از حج برترست

زبانحال حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها با امیرالمؤمنین علیه‌السلام

شاعر : علی انسانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

ای شمع سینه سوخته‌ی انجمن عــلـی         تــقــدیر تست سوختن و ساختن، علی

ای رهبری که منزوی‌ات کرده جهل خلق         ای آشــنــای درد، غریب وطن عــلی‌


من پهلویم شکسته و تو دل شکسته‌ای         من برتو گریه می‌کنم و تو، به من علی‌

من سینه خُرد گشته و تو سینه سوخته         من با تو گفتم و تو به کس دم مزن علی

من بازویم سیه شده تو دست، روی دست         بر گو کجاست بازوی خیبرشکن علی‌

سربسته به، که بعد حـمایت ز حقّ تو         در اخــتــیار من نَبُوَد دست من عــلی‌

گفتم به شب کفن کن و شب دفن کن ولیک          از تن نــمـانده هیــچ برای کـفـن علی‌

: امتیاز

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : امید مهدی نژاد نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

پــرواز آســمــانی او را مَــلک نداشت         ماهی که در اطاعت خورشید شک نداشت

سنگش زدند و دست ز افشای شب نَشُست          آن نور ناب، واهمه ای از مـحک نـداشت


مهتاب زیــر سیــلـی شب بود و آفتاب          حـتـی دو دست بــاز بــرای کـمک نداشت

این بــود دسـتـمـزد رسالت؟ زمینیان!           ای خلق خیره! دست پیمبر نـمک نداشت؟

می‌پرسد ازشما که چه کردید؟ مردمان           گـلــدان یــاس باغچه ی من تـرَک نداشت

خورشید و ماه را به زمینی فـروختند           ای کاش خاک تـیــرۀ یـثرب فـدک نداشت

: امتیاز

مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها

شاعر : علی صالحی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

دست نوازشش دگراز کار مانده است           بر بـازویش مدال غـم یـار مانده است

با اینکه نا ندارد و قــامت کـمان شـده           چون کوه پشت حیدرکرار مانده است


هرشب برای غـربت و مظلومی علی           تا صبح گریه کرده و بیدار مانده است

حالش وخیم تر شده از حرص و جوشها           غـصه زیاد خورده که بیمار مانده است

زینب حریف آن همه خونریزی اش نشد          در کار این مریضه پرستار مانده است

از نحــوۀ قـدم زدنـش حــدس می زنـم           چشمان ضرب دیدۀ او تار مانده است

کـمـتــر شده تــورم پلکش ولی هنــوز          بر پـیکرش جراحت بسیار مانده است

هر ثـانــیــه تـنــفــس او کنــد می شود           بد جور در میان در انگـار مانده است

ای فـضه لا اقــل تو جــواب مــرا بده           این جای پای کیست به دیوار مانده است؟

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مستند نبودن و عدم رعایت شأن حضرت ذف شد

از پـارگی پـیـرهنش چـنـد رشـته نخ            با رنگ سرخ بر نوک مسمار مانده است

زبانحال حضرت زهرا سلام الله علیها با دخترش

شاعر : یوسف رحیمی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

آئـیـنــه دار اُمِّ ابــیــهــا صـبـور بــاش           زینب در این دو روزۀ دنیا صبور باش

دنـیا اسیـر درد و غـم بی مـلالی است           در این سکوت سرد تماشا صبور باش


بابا که نیست هرچه دلت خواست گریه کن           امــا کــنـار غــربت بــابـا صبور باش

این روزهای غــرق محـن با بـرادرت           یا صحبتی ز کوچه مکن یا صبور باش

حرفی نزن ز پهـلـوی زخـمی مـادرت           در این غروب عاطفه تنها صبور باش

کار من از طبیب و مـداوا گذشته است           انگـار رفـتـنـی شده زهـرا صبور باش

گــاهــی دلت بهانه‌ی مــادر که می کند           بر سر بگیــر چادر من را صبور باش

امـروز تــازه اول راهـسـت دخـــتــرم           فردا که پَر کشیدم از اینجا صبور باش

یک روز می روی به بـیـابــان کربـلا           بر تل بـیـقراری و غـمـها صبور باش

خورشید خون گرفتۀ من پیش چشم تو           بر روی نـیـزه می رود اما صبور باش

این آخرین وصیت مادر به زینب است           تا جان به پای مکتب مولا صبور باش

از کربلا به بعد علم روی دوش توست           روح حماسه! زینب کبری! صبور باش

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مستند نبودن حذف شد

بر حنجر بریده بزن بوسه جای من         اما به خاطر دل زهــرا صبور باش

زبانحال حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : علی صالحی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

وقتی که آسمان و زمیـن تـار می شود            دسـت سیــاه فـتـنــه پــدیــدار می شود

یــارب ببین چگــونه علــمــدار لافتی            در حـلــقـه طنــاب گـرفـتـار می شـود


درخانه ای که مجلس ترحیم مصطفی ست            کــوثـر کـتـیـبـۀ در و دیـوار می شـود

هـنـگـام ثـبـت واقــعــۀ غـربـت عـلی            خون جوهر و قلم نوک مسمار می شود

بربازویم نوشته که در کوچه شوهرم            بــا یک غــلاف تـیغ عـزادار می شود

وقتی که میدوم سوی حیدر؛نفس زدن            با سیـنـه شکـسـتـه چه دشوار می شود

زینب مـریز اشک که این تـازیـانه ها            در کـربـلا بــرای تو تـکـرار می شود

: امتیاز

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

شاعر : یوسف رحیمی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

نیمه شب، اشک،‌ عزا، آه چه غوغا شده بود         مجلس خـتــم عــلــی بود که برپــا شده بود

گــریــه کن: دیــده ي خــونــبــار ولــی الله و        روضه خوان:چشم کبودی که معمّا شده بود


آنکــه در صبــر زبــانــزد شده بـود از اول         حــال بی صبــرتر از فضه و أسما شده بود

هق هق گریه و مـولای صبــوری، ای وای         راز جــانــسوز تــرین حــادثه اِفشا شده بود

بــازویی را که نــود روز ز مـــولا پـوشاند         در شب پَــر زدنـش، قــاتــل مــولا شده بود

آه تــا صـبـح دگــر دیـــده ي او بـاز نــشــد         درد پـهـلــو دگــر انــگــار مـــداوا شـده بود

دست می‌شست زجان، لحظه به لحظه مولا         گــرچه زهــرا خودش از قبل مهیّـا شده بود

بر عــلــی آن شب جانکاه چهل سال گذشت         بعد از آن قــامت خـیـبــرشکنش تا شده بود

شــایــعــه شد که عــلــی عاقبت از پـا افتاد         هر چه شد آه ، پس از رفتن زهـرا شده بود

: امتیاز