صوتی

از کربلا، با صد نوا، حسین جان، رفتم زِ کویت
با کودکانِ بی‌معین، به شامِ غم با عدویت
در این دلِ پر خونِ خود، نهفتم من آرزویت
************** بند دوم **************
هر سو نظر می‌آفکند، رقیه، در جستُجویت
با چشمِ تر، بر نوکِ نِی، ببیند راسِ نکویت
هر لحظه دارد در دلش حسین جان، او گفتگویت