بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا،

ما امانت [الهى و بار تكليف] را بر آسمانها و زمين و كوه ها عرضه كرديم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناك شدند و[لى] انسان آن را برداشت راستى او ستمگرى نادان بود سورۀ احزاب آیۀ ۷۲

قَالَ الصَّادِقُ علیه‌السلام: إِنَّ سُوءَ الْخُلُقِ لَيُفْسِدُ الْعَمَلَ‏ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ.

امام جعفرصادق علیه‌السلام فرمودند: بد خوئی عمل را تباه می کند همچنانکه سرکه عسل را. الکافی ج ۲ ص ۳۲۱، بحار الانوار ج۶۸ ص ۳۹۵