اشعار

 پخش سبک  

با مدد از حـیـدر، شور شرف دارم            به این دل محزون،شوق نجف دارم

به لـطف ثـارالله، وَ حضرت زهـرا            شــده نـوای مـن، ابـالـحـسـن مــولا

 پخش سبک  

آمـد شب اشـک و بُـکـا           شــام عـزای مـرتـضی

دلـهـا پــریـشــان اسـت           شــام غــریــبــان اسـت

به نسخه نیست نیازی طبیب را ببرید            برای مرگ علی دست، بر دعـا ببرید

نـیـاز نـیـسـت مـداوا کـنـیـد زخـمم را            بر آن مریض خـرابـه نشین دوا ببرید

ای کـوفه چه ساکت و خمـوشی           خامـوشی و سخت در خروشی
ای مـسـجـد کـوفـه کـو امـامـت           محـراب عـلـی سـرت سـلامـت

ای نخل‌هـای کـوفـه! امـام شـمـا چه شـد؟           آن اشک و شور و گریه و حال و دعا چه شد؟
محراب کوفه! سرخی دامان تو ز چیست؟           سـجـادۀ عـلـی! عـلی مـرتـضـی چـه شد؟

از غـربـتت اگر چه سخن‌هاست یا عـلی           دنـیـا دگـر بـدون تــو تـنـهـاسـت یا عـلـی
گـویـی هـنـوز دامـن مـحـراب کـوفـه را           آثـار خـون ز فـرق تـو پـیـداسـت یا عـلی

کوفه شده در ماتمت شام غریبان یا علی          چون گیسوی زینب بوَد عالم پریشان یا علی
دردا که همچون فاطمه آرام و مخفی از همه          شب گشت درخاک زمین جسم توپنهان یاعلی

امشـب سیـاه، خـیـمه هـفت آسمان شده           آثـار مــرگ در رخ مـولا عـیـان شده

امشب طبیب هم به عـلی گریه می کند           تنـهـا نه اشـک دیـدۀ زیـنب روان شده

در دلـم آتـشی از داغِ تو بـر پا شده است          بیشتر از سرِ شب زخمِ سَرَت وا شده است

لخـتـه خـون بسته ببین چادرِ مادر امشب          قامتت سرخ شده، قـامتِ من تا شده است

امشـب شـب سقایی یعسوب دین است            پیـمانـه هـا دست امیـرالمـؤمنـین است

بـر تشنه کـامان حرم سـقـاسـت حیـدر             بـر حضرت زهرا قسـم آقاست حیدر

هر کس بـرای تـوبه مصـمم نمی شود           بـا صـد هزار مـوعظـه آدم نـمـی شود

امروز اگر که فرصت توبه هدر دهیم           فـردا همـیـن مجـال فـراهـم نمـی شـود

خـدا مـرا ز ولای عـلـی جـدا نـکــنـد            من و خـیـال جـدایی از او؟ خـدا نکند

به آنچه در حق من می‌کنـد خوشم اما            خـدا کــند که دلـم را ز خـود جدا نکند

 پخش سبک  

سیل غـم آمد در دل حـیـدر            امشبِ مهمان تک یل خیبر

بعـد از امشب در کـنـار یـاور خود            عـقـدۀ دل وا کـنـد بـا کـوثــر خـود

 پخش سبک  

بــر درد هــجـران مـبــتـلایــم            گــریـــانِ داغ مـــرتــضــایــم

شب قـدر سـوّم دل منجـلی شد            عـزادار غــم مــولا عـلی شـد

 پخش سبک  

من شکسته بالـم، شد لحـظۀ وصالم            مانده ام پس از تو، زهـرا نما حلالم

بی تو از مدینه، به سینه، یک شعله دارم تا ابد

 پخش سبک  

دوبـاره سردِ كـوفـه، راوی دردِ كـوفه           درد دلاشو با چاه، می خونه مردِ كوفه

غم و غصه ها با، دلش شده گـلاویز

 پخش سبک  

مسـجـد کـوفـه، مـاتـم سرا شد           مظلوم عـالـم، حاجـت روا شد

در همه عالم، محشر به پا شد           فرق حیدر با، ضربه دوتا شد

گره گشای دو عالم گره به ابرو داشت            تمام عمر پس از فاطمه غـم او داشت

شبانه روز علی بود و گریه خون بود            تمام عمر عـزای شکـسته پهلو داشت

می روی با فرق خونین پیش بازوی کبود         شهر بی زهرا که مولا! قابل ماندن نبود

با وضو آمد به قصد لیـلـة الفرقت، علی!         ابن ملجم در شب احیاء چه قرآنی گشود

مـیـان قـبـلـۀ مـحـراب نـالـه هـا کردم            به هـر قـنـوت برای همه دعـا کـردم

برای اینکه به وصل حبـیـبه ام بـرسم            به قلب سوخته هر شب خداخدا کردم