اشعار

اى مـاه، مـسـتـنـیـر ز نـور لـقـاى تـو            خورشید كسب فیض كند از ضیاى تو

اى خاص و عام از كرمت برده صبح و شام            پیوسته فیض از سر خـوان عطاى تو

یا رب از زهر جفا سوخت زپا تا به سرم            شعـله با نـاله برآیـد همه دم از جگـرم

جـز تو ای خالق دادار کسی نیست گـواه            که چه آورده جـفـای مـتـوکّـل به سـرم

ای دائم از خدا و نبـییّن تو را، سـلام            وی روی عالمی به حریم تو صبح و شام
ابن‌الـرّضای دومی و چـارمـین عـلی            جــدّ امـام مـنــتـظــریّ و دهــم امــام

آن نازنین که وصف جمالش خـدا کند            امـشب خـدا کـند که نگـاهى به ما کند
آن دلـنوازِ از دل و از جـان؛عزیـزتر            بـاشد که درد جــان و دل مـا دوا کـنـد

جانی به بدن هست ، ولی تاب و توان نیست         در گریه مقامی ست که در آه و فغان نیست

در مــدح شـــما اشک روان کار زبـان کرد         چون حرف تمام است نیازی به دهان نیست

پخش سبک

دل زعطای فاطمه*** به عرش حق مجاوراست

جـشــن خوش ولادتِ*** آقــا امــام بــاقــر اسـت

 پخش سبک

محمد آل احـمـد، از همه خـوبان سرآمد        عزیز زهرا وحیدر،امام ِ باقرخوش آمد

آیــنــه ی تــجـلّـی حُـسـن خــدا        طلعت او، شمس ولا، نور هُدی

خـواهـم امشب باز شیــدایـى كـنـم           از در رحــمـت تــمــنّــایــى كــنـم

تا شوم دور از تمام هـرچه زشت           سیــر، در گـلــزار زیـبــایــى كنـم

شـروع اول مـاه و طـلـوع مـاه تـمـام            به این شروع، درود و به این طلوع، سلام

خدا بـه حضـرت سجـاد داد فرزنـدی            کز او بنـای فضیلت گرفت اسـتحکـام

الــسـلام ای دلــیـل کَــرَّمــنـا           ای بــه عــالــم امـــام، آمَـنّــا

به مـسلـمانـیِ خودت سـوگنـد           طاعتت واجب است، سَـلَّـمـنا

امشب میان گریه و لبخند خـود گمم          سرشـار از طـلـوع  بـهـار تـبـسّـمـم

دریایم و طپیده به لب هام نبض موج          تا آسـمـان رسـیـده شـعــور تلاطـمم

ماه پر فیض رجب، ماه نبی، ماه خداست           ماه توبه،مه رحمت،مه ذکراست و دعاست

مـاه از خـویش بریدن بـه خدا پیـوستن           خرم آن کس که به حق واصل وازخویش جداست

اکنون به شوق حجت پنجم ز خود گمم            آئـیـنه دار طـلـعـت خـورشـید پـنجـمم

چون کشتی سپرده به توفان عنان خویش            از مـوج مـوج جـذبـۀ تو در تلاطـمم

ســـلام ای بــاقـــر عـلم امــامــت           امــامت مـفـتــخـر بر هـر سلامت

ســـلام ای طــالـع مــاه خــدایـــی           هــلال بـهـتــریــن شــهــر ولایـی

نازم به سَروری كه زبورش ز كوثر است            داود اهـل بیت صـدایـش رسـاتـر است

یك سـوره از زبـور گـلسـتـان هـل اتی            دنـیـایـی از فــضـائـل آل پـیـمـبر است

حرفی نزن از تـشنگی؛ دریـا رسیده            از بی‌پـنـاهی‌هـا مگـو مـأوی رسـیده

پیغـمبر آمد خیر نازل شد از آن پس            فــیـض مـدام از عـالـم بـالا رسـیـده

گـلـشن تـوحـیـد، آباد امـام بـاقـر است            مرغ دل در هر نفس یاد امام باقر است

در تجـلّی نـور؛ ارشاد امام باقـر است            شـادی اجـداد و اولاد امام بـاقـر است

صفـای طیـبّه دارد صفـای ماه رجب            که عالمی شده مست از دعای ماه رجب

ولادت سـه امـام و رسـالـت نــبــوی            فـزوده بر برکات و صفای ماه رجب

ای داده در ماه جمادی فیض از دست            برخیز کز جام رجب گردیم سرمست

مــاه دعــا مـاه نیـایـش مــاه تــوحـیـد            هر شام آن شام دعا هر صبح آن عید

شکر خدا کــــه نوکــــر آل پــــیـمبـرم          شکــر خدا که شیعه ی زهرا و حیـدرم

شکر خدا که لطـــــف شما شاملـم شده          شکــــر خـدا که مست می جام کـوثـرم