اشعار

دل من بــر سر ایــن دار صفایـــی دارد         وه که این شهر چه بام و چه هوایی دارد

خانه ی پـــــیر زنی خلوت زاویــۀ مــن         هرکه شد وحی به او غار حرایــــی دارد

در کوفه، از وفا و محبت، نشــانـه نیــــست        وز مهر و آشتی، سخنــی در میــــانه نیست
کردار، جز نفاق و عمــل، جز خـلاف نـــه        گفتار، جز دروغ و سخن، جــز فسانه نیست

منظر دلهـای ماست کرببـلای حـسـین           مـرغ دل مـا زنـد پـر به هـوای حـسـین

یک نگه کـربلا به بود از صد بهشـت           جنت اهل دل است صحن وسرای حسین

شبی که دیدۀ خود پـر ســــتاره می کردم        برای غـربت دل فکر چاره می کـردم
 به دانه های چــو تسبیـح اشک در دستم        برای آمــدنت استخــاره می کــــــردم

گر بر ســـــر دارم خــــبر از یار بیارید            بركشته‌ی مـــن جان دگر بار بیــارید

آرید اگر مژده از آن نــــرگس بیـــــمار            بهر دل بــــیمار پرستـار بیــــــــارید

هیچــــکس مثل من اینگونه گرفتـار نشد           با شکوه آمده و بی کس و بـی یار نشد

حــــال و روز مـــــنِ آواره تماشــا دارد           تکیه گاهم بجز این گوشۀ دیـوار نشــد

امشب عجیب خوش دلم از بـوی کربـلا           دارد حـسین می وزد از سـوی کـربلا

بانگ علی دوباره مرا زنده کرده اسـت           انگـار زینب اســت سخـنگوی کـربلا

 چشمهای من چه بارونیه ، سهم دلــــم پریشونــیه           می‌لرزه قلب خسته‌ی من ، آخه تو كوفه مهمونیه

حال و روز منو نگا کن ، مسلم تو غریبه          بیعت کوفیا سرابه ، نامه‌هاشون فریبه

با لب خونین دعا گوی توأم           تا نفس دارم ثنا گوی توأم

سبک پخش

سر گذارم به دیوار کوفه ــ می روم سوی بازار کوفه ــ میهمان مانده و دار کوفه

من غریبم غریبم ، من غریبم غریبم

امشب از مکه بوی تو آید بر مشامم            ای حسین جانم کن تماشا من روی بامم

گویم یابن الثاره ــ  گویم با اشاره ــ  میا با گهواره ،  واویلا

سبک پخش

من سفیر عشق حجت خدایم                       از فداییان مصباح الهدایم

در سرم هوای او           جانم به فدای او              ای مردم عالم ، ای مردم عالم

سبک پخش

من و این همه غم، ارباب ارباب              ببرم به حرم، ارباب ارباب ( 2 ) وای آه ( 3 )

نـفــس نفسِ من ، شعــرغــم تو                انشالله  بــمیــرم، تــو حرم تو/ حسین ثارالله

سبک پخش

اللهم صل عــلــی ثــارالله شهیــد ســـر جـــدا            اللهم صل علی محمد و آل محمد

السلامُ عــلــی ذبیــح ِ العـطــشان،سَیدُ الـشُهدا            اللهم صل علی محمد و آل محمد

دردی به سیـنه هست که خاکــسترم کند          در دست های محکم تو مضطرم کند

خشکم کند به شــعلــۀ این داغ مــانــدنم          با ابـــرهــای اشـــک ببـاید تـرم کـند

شمسی و روی زمین با روی ماه افتاده ای         تا اذان مانـده چرا در سجده گاه افتاده ای

سینه تنگ وعرصه تنگ وغربت تو میکشد         زیر دسـت و پای دشمن بی سپاه افتاده ای

هرچه تیر آمده بر روی تنت جا شده است           بین میـدان کـرمت باز هـویدا شده است

آن قـدر نـیزه نشـسته به روی پیـکـر تو           هر کسی دیده تو را گفته علی پا شده است

هرگـز دوبـاره مثل تو پیـدا شود عـلـی            بعد از تو خـاک بر سر دنیـا شود علی

از این درخت پر ثمر اصلاً بعید نیست            یا مصطـفی شود ثـمـرش یا شـود علی

از نسل حیدری و دلاورتر از تـو نیست          یعنی پس از علی، علی اکبرتر از تو نیست

منطق قبول داشت که با خلق و خوی تو          شخصی میان خلق پیمبرتر از تو نیست

خـواهـم اگـر به آن قد و بـالا ببـینـمت           باید تو را به وسعت صـحـرا ببـینـمت

حالا که نیزه خورده و پهلو گـرفته ای           پیغـمـبرم... به کـسـوت زهـرا ببـینمت